zupełnie się z Tobą zgadzam :) film był zupełnie inny, różni się od pozostałych produkcji choćby samym spojrzeniem na film i oczywiście, spojrzeniem na intymne przeżycia. Krystyna Janda to wspaniała, utalentowana polska aktorka, i nie ma co do tego wątpliwości. A to, czy ujawiniła przed milionami ludzi swojezbyt intymne przeżycia, to już jej decyzja. Jeśli tego chciała i tego potrzebowała, to nie widzę w tym nic złego. Przynajmniej dzięki temu powstała naprawdę ciekawa polska produkcja :)

Masz rację. Tym bardziej, że opowiedziała o swoich przeżyciach w filmie (i to w filmie Andrzeja Wajdy), a nie w jakimś brukowcu.

Dzięki za poparcie :D bo ogólnie sporo osób krytykuje ten film, a naprawdę nie jest godny krytyki. Może do niektórych nie trafiają przemyślenia Jandy o miłości do zmarłego męża i o przemijaniu, ale jak dla mnie, z jej wypowiedzi bije pustka po śmierci męża, i oczywiście, naprawdę szczere przemyślenia. To nie jest typowy film, typowa produkcja. To nie jest kolejna denna komedia romantyczna, gdzie wszystko jest wymuszone. To jej własne spojrzenie na to, co przeżyła. Film opiera się tylko na jej doświadczeniach.
I masz rację. Krytykować można by było, gdyby wszystko sprzedała jakiemuś brukowcowi, żeby zrobić wokół siebie furorę. A ona to zrobiła w filmie. I dobre spostrzezenie, że jest to film Wajdy, zasłużonego polskiego reżysera :)

Ja osobiście cieszę się, że Janda powiedziała tak wiele o swoim mężu, ponieważ nie znałam jego historii. To bardzo smutne i wzruszające. Jak tylko pojawiał się monolog, zaczynałam płakać. Dzięki temu film stał się bardziej wyjątkowy. Właściwie to dziwi mnie to, że aktorka chciała tak wiele powiedzieć widzom o tym niezwykle intymnym przeżyciu. Dla wielu osób byłoby to niewykonalne. Cały czas, gdy mówiła o Nim wydawało mi się, że ma łzy w oczach i wcale by mnie to nie zdziwiło. Kocham jej grę, szczerość i kocham ten film!